قبل از اینکه دوباره برای آب تنی به استخر موردعلاقه خود بروید، لازم است بدانید که در اکثر موارد مقداری ادرار در استخر ها وجود دارد؛ در ادامه تحقیقات انجام شده در این رابطه را بررسی خواهیم کرد. در یک نظرسنجی در سال 2012 مشخص شد که یک نفر از هر پنج نفر حداقل یک بار در استخر شنا ادرار می کند. بر طبق صحبت های کارلی جییِر (Carly Geehr)، از اعضای پیشین تیم ملی شنای آمریکا هم تقریبا تمامی شناگران المپیکی این کار را انجام می دهند! انجمن شیمی آمریکا (ACS) تخمین می زند که چیزی بین 30 تا 80 میلی لیتر ادرار به ازای هر یک نفر در استخرها وجود دارد. مطالعه ای هم که در سال 1997 در این رابطه انجام شد، میزان 70 میلی لیتر را تخمین زده بود. با این حال اگر عدد 80 میلی لیتر را مبنا قرار دهیم، برای رسیدن به مقدار یک لیتر ادرار باید 12 نفر از استخر استفاده کنند. از طرف دیگر، یک استخر شنای استاندارد المپیکی 2.5 میلیون لیتر آب را در خود جای می دهد؛ پس آنقدرها هم جای نگرانی نیست!
اما اعداد اعلام شده در تحقیقات فقط برآوردهایی از مقدار واقعی هستند. از آنجایی هم که میزان ادرار موجود در استخرها به سختی قابل اندازه گیری است، تنها منبع اطلاعاتی ما همین برآوردهاست. درست است، دانشمندان در اندازه گیری میزان ادرار در استخرها مشکل دارند؛ یعنی این موضوع که با ادرار کردن در استخر، مواد شیمیایی افزوده شده به آب باعث می شوند که رنگ آب به بنفش یا قرمز تغییر کند هم شایعه ای بیش نیست. ادرار انسان شامل اجزا مختلفی از جمله آب، نمک، پروتئین و مواد زائد و دفعی دیگر می شود. در سال 2013 نتایج یک تحقیق نشان داد که حداکثر 3 هزار ماده ی شیمیایی مختلف در این مایع وجود دارد که همگی مختص ادرار نیستند و در مواد دیگر هم یافت می شوند.
بر طبق صحبت ها یکی از اساتید شیمی دانشگاه ایندیانا به نام ویلیام کارول (William Carroll)، ادرار حاوی ترکیبات آلی مختلفی است که شبیه به مواد ارگانیک دیگر هستند. کارول در مصاحبه ای با وب سایت لایو ساینس (Live Science) اظهار کرد که وقتی این ترکیبات با مواد گندزدایی مانند کلر (Chlorine) تماس پیدا می کنند، به واسطه ی خواص ضدعفونی کننده ماده موردنظر، ترکیبات به مولکول هایی اصلی و ابتدایی تجزیه می شوند. بنابراین تنها چیزی که از ادرار در استخر باقی می ماند، مولکول هایی تجزیه شده است که تشخیص منشا آن ها از میان ادرار و مواد آلی دیگر غیرممکن است.در یک مقاله که در ماه مارس 2017 به چاپ رسید، پژوهشگرانی از کانادا روشی برای تعیین میزان ادرار در استخرها پیشنهاد کردند که به نوعی واکنش های شیمیایی رخ داده را دور می زند؛ این پژوهشگران یکی از ترکیبات موجود در ادرار را هدف قرار دادند که با مواد شیمیایی دیگر ادرار و کلر افزوده شده به آب استخر واکنش نمی دهد. این ترکیب یک شیرین کننده ی مصنوعی به نام اسسولفام پتاسیم (Acesulfame potassium) است. نویسندگان این مقاله که در ژورنال Environmental Science & Technology Letters چاپ شد، میزان اسسولفام پتاسیم موجود در 22 استخر شنا و 8 جکوزی را اندازه گیری کردند و مقدار این ماده را در آب آشامیدنی دو شهر کانادا، موردبررسی قرار دادند. میزان اسسولفام پتاسیم اندازه گیری شده از 30 نانوگرم تا 7110 نانوگرم به ازای هر لیتر، متغیر بود که دلیل گستردگی این بازه، فاکتورهایی چون روش فیلتر کردن آب و تعداد افرادی بود که از استخرها استفاده می کردند. همچنین، در این تحقیق ادعا شد که به صورت میانگین غلظت این شیرین کننده ی مصنوعی در ادرار، 4 هزار نانوگرم به ازای هر یک میلی لیتر آب است.
با مبنا قرار دادن غلظت اسسولفام پتاسیم اندازه گیری شده از 22 استخر و 8 جکوزی موردبررسی، محققان 15 نمونه را در یک بازه زمانی سه هفته ای، از دو استخر شنا جمع آوری کردند؛ بر اساس اطلاعات موجود، تخمین زده شد که میزان ادرار در استخری 830 هزار لیتری، 75 لیتر است و یک استخر 100 هزار لیتری هم حدودا، 30 لیتر ادرار درون خود دارد. درست است، تصور 75 لیتر ادرار می تواند کمی حال به هم زن باشد، اما در استخری با ظرفیت 830 هزار لیتر، این مقدار تنها 0.01 درصد کل آب موجود است؛ تقریبا مانند قطره ای در یک سطل بزرگ! اگر مدرک بیشتر برای اثبات وجود ادرار در استخر ها نیاز دارید، دفعه بعدی که در یک مجتمع آبی هستید به بوی آب توجه کنید؛ شاید فکر کنید که بویی که معمولا به استشمام آن عادت دارید، مربوط به کلر باشد، اما برخلاف انتظار این بو ناشی از وجود ترکیبی به نام نیتروژن تری کلرید (Trichloramine) است که از واکنش ماده شیمیایی اوره با کلر موجود در آب به وجود می آید. اوره در عرق و ادرار انسان یافت می شود!
منبع : وبسایت گجت نیوز